Każdemu dziecku, niezależnie od koloru skóry, wyznania czy pochodzenia, przysługują takie same prawa - prawa dziecka.
Najważniejszym dokumentem dotyczącym praw dziecka jest Konwencja o prawach dziecka uchwalona w 1989 roku przez Zgromadzenie Ogólne Organizacji Narodów Zjednoczonych i ratyfikowana przez Polskę w 1991 roku.
Polska może poszczycić się bogatą tradycją związaną z promowaniem praw dziecka, począwszy od postaci Janusza Korczaka, cenionego na świecie działacza na rzecz godnego traktowania dzieci, po Ludwika Rajchmana, pomysłodawcę stworzenia międzynarodowej organizacji działającej na rzecz dzieci - UNICEF. Polska była również inicjatorem powstania Konwencji o prawach dziecka, gdyż przedłożyła Komisji Praw Człowieka ONZ jej pierwszy projekt.
Dziecko powinno znać swoje prawa, rozumieć je i świadomie z nich korzystać. Państwo powinno traktować dziecko podmiotowo i bezwzględnie przestrzegać przysługujących mu praw.
Prawa dziecka dzieli się na cztery szerokie kategorie. Są to prawa: osobiste, polityczne lub publiczne, socjalne, ekonomiczne.
Najważniejsze prawa dziecka to prawo do:
- odpowiedzialności rodziców za dziecko;
- pomocy dziecku przez państwo;
- równości bez względu na kolor skóry, wyznanie, pochodzenie;
- pomocy, opieki i leczenia;
- nauki;
- odpoczynku;
- rozwijania swoich zainteresowań i talentów;
- prywatności, do swojego miejsca;
- wychowania w rodzinie, do kontaktu z obojgiem rodziców;
- wypowiadania się w sprawach, które dotyczą dziecka, do poszanowania wyboru dziecka;
- życia w zdrowiu fizycznym i psychicznym;
- życia bez przemocy.
A.Maryniak-Stanek -pedagog specjalny
Źródło: UNICEF
